จิตสงบ กายสงบ

จิตสบาย กายสบาย

จิตวิเวก กายวิเวก

จิตเบา กายเบา

จิตและกายต่างสงบอยู่ในตัวของตัวเอง ต่างมีหน้าที่ของตน บางเวลาเมื่อคิดค้นธรรมะ ปรากฏขึ้นแจ่มแจ้ง สงบ สว่าง

หลวงปู่ชอบ ฐานสโม

ท่านพระอาจารย์ชอบ ฐานสโม หรือ หลวงปู่ชอบ เป็นพระอรหันต์เตวิชโช ทรงอภิญญา ๖ เป็นผู้เลิศธุดงควัตร อิทธิฤทธิ์ ปรจิตตวิชชา เป็นที่รักของเทวดา พญานาค จนหลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต ยกย่องและมอบหน้าที่ให้ตรวจจับความคิดพระ ให้สอนเทวดา พญานาค ทั้งมอบให้ท่านสืบทอดพระศาสนา และต่อมาท่านเป็นเสาหลักวงกรรมฐานอีกองค์หนึ่ง หลวงปู่ขาว อนาลโย และสหธรรมิกต่างยกย่องว่า "ถ้าอยากเห็นพระอาจารย์ใหญ่มั่นให้ไปดูท่านอาจารย์ชอบ"

ตั้งแต่ท่านบวชเป็นสามเณรก็เคร่งครัดธรรมวินัย ธุดงควัตร ข้อวัตรปฏิบัติ และมีจิตโลดโผนขณะเป็นภิกษุหนุ่มก็ปฏิบัติอย่างอุกฤษฏ์เพื่อความพ้นทุกข์ เป็นนักรบธรรมเดนตาย ยอมสละชีวิตออกธุดงค์องค์เดียวตามป่าเขา พระพุทธเจ้า พระอรหันต์ครั้งพุทธกาลถึงกับเสด็จมาและเหาะมาเยี่ยมเพื่อแสดงธรรมโปรด ตลอดชีวิตการธุดงค์ผจญภัยก็มีแต่เรื่องอัศจรรย์ปาฏิหาริย์ ทุกข์ยาก ลำบากแสนสาหัส ตื่นเต้นน่าหวาดกลัว ท่านก็รอดชีวิตมานับครั้งไม่ถ้วน เพราะบุญบารมีและมีเทวดา พญานาครักษา เช่น ต้นไม้ใหญ่โค่นล้มทับกุฏิ หมอผีถือปืนมายิง เสือโคร่งใหญ่ ๒ ตัวขนาบหน้าหลังจะขย้ำ เสือโคร่ง งูพิษมาถึงแคร่ที่พัก คืนพายุฝนลูกเห็บกระหน่ำเปียกหนาวสั่นก็เผชิญงูสามเหลี่ยมใหญ่ ไข้ป่ามาลาเรีย หลงป่าอดข้าว ไม่มีน้ำฉัน ทั้งภัยสงครามโลกครั้งที่ ๒ ฯลฯ

หลวงปู่ชอบได้นิสัยพระมหากัสสปเถรเจ้า ชอบอยู่ป่าเขา ถ้ำเสือ ในที่ทุรกันดารเงียบสงัด ท่านธุดงค์เก่ง ชอบเดินทางกลางคืน ชอบเดินจงกรม เดินไปก็ภาวนา "พุทโธ" ไป ท่านมักน้อยสันโดษ กินง่าย อยู่ง่าย แม้วัยชรามีชื่อเสียงโด่งดังก็ยังชอบอยู่กุฏิเล็กๆ มุงหญ้าแฝก ไม้ไผ่สับฟาก ท่านว่า "มันเย็นสบาย หลวงปู่มั่นพาอยู่อย่างนี้" และมีนิสัยชอบฉันอาหารป่าและฉันแต่น้ำเปล่า ท่านว่า "ฉันแต่ข้าวกับน้ำก็สืบศาสนาได้ อย่าจุกจิกนั่นนี่ เราพระดง" แม้ท่านทรงอภิญญาแต่ก็ไม่ทำตัวเป็นผู้วิเศษ ไม่ติดญาติโยมสถานที่ และเป็นผู้ชอบไป ท่านธุดงค์ไปไกลถึงเมืองจีน พม่า ลาว แม้บั้นปลายเดินไม่ได้ ท่านยังไปเยี่ยมสหธรรมิก ไปโปรดพระเณรเป็นประจำ และไปเผยแผ่พระศาสนาในต่างแดน ไปไกลถึงสหรัฐอเมริกา จนพระศิษย์ชม "ครูอาจารย์มีบารมีรอบโลก"

หลวงปู่ชอบบรรลุธรรมแล้ว ได้บำเพ็ญจริยา ๓ ครบถ้วนสมบูรณ์ โดยเทศน์สอนโลกทิพย์เป็นหลัก โปรดเปรต ผี สัมภเวสี ต่อมาท่านสร้างศาสนทายาทธรรมและวัดป่ากรรมฐานไว้มากมาย สมัยเดินได้แม้ชราภาพ ท่านฝึกฝนพระเณรพาออกธุดงค์เอง ท่านทดแทนบุญคุณโยมมารดาจนได้ออกบวช โปรดญาติพี่น้องให้เลิกนับถือผีหันมานับถือพระรัตนตรัย โปรดหลานจนออกบวชไม่สึก และโปรดผู้ที่เคยเกี่ยวข้องในอดีตชาติมากมาย เช่น ให้คู่บารมีได้ดวงตาเห็นธรรม ให้ลูกๆ เลื่อมใสพระศาสนา ให้เพื่อนเลิกเป็นนายพราน ฯลฯ ด้วยท่านระลึกชาติได้มากมาย ท่านเล่า วัฏฏะอันน่าสลดสังเวชของท่านไว้เป็นคติธรรม และนำมาสั่งสอนพุทธบริษัท ให้เชื่อบาป บุญ นรก สวรรค์ พระนิพพาน และให้เชื่อกรรม ดังที่ท่านเป็นอัมพาต แม้ท่านเป็นพระอรหันต์ผู้เลิศฤทธิ์ก็ต้องชดใช้กรรม สมดังบทธรรม นตฺถิ กมฺมสมํ พลํ ไม่มีอำนาจอิทธิพลใดเสมอด้วยอำนาจกรรม